Wchodzącego Lecha Kaczyńskiego powitała owacja, która zaczęła cichnąć dopiero, gdy głos zabrał dyrektor Kowalczyk: 13 grudnia 1981 komuniści wprowadzili stan wojenny, żeby zdusić płomień polskiej wolności, której na imię było "Solidarność". WRON-a orła nie pokonała i gościmy oto Prezydenta Polski wolnej, demokratycznej, niepodległej. Gromkie oklaski rozległy się też, gdy dyrektor przedstawił innych gości, m.in. szefową gabinetu prezydenta Elżbietę Jakubiak, rzecznika prasowego Macieja Łopińskiego, kapelana prezydenta RP ks. Romana Indrzejczyka, dyrektora Muzeum Powstania Warszawskiego Jana Ołdakowskiego, księdza prałata Franciszka Głoda, wiceprezydenta Wrocławia Jarosława Obremskiego i wojewodę Krzysztofa Grzelczyka. Prowadzący spotkanie Roman Kowalczyk zaproponował następnie, by w rocznicę jakże trudnych, polskich doświadczeń wspólnie zaśpiewać pieśń, która od stuleci towarzyszy Polakom w chwilach wzniosłych i ciężkich. Moment później wspaniale zagrzmiało Jeszcze Polska nie zginęła. Znaną idee fix Romana Kowalczyka jest kształcenie muzyczne, o roli którego przypomina na każdym kroku. Nie poprzestaje jednak na ubolewaniu, że lekcje muzyki wypadają ze szkolnych programów, co pociąga za sobą stopniowy zanik umiejętności grania i śpiewania. Na powitanie prezydenta, a także dla wszystkich zgromadzonych, zapowiedział więc osobiste wykonanie Ballady Sierpniowej niezapomnianego wrocławskiego poety - Andrzeja Waligórskiego. Akompaniował na gitarze nauczyciel muzyki Krzysztof Żesławski. Prezentacja utworu, jakże wiele mówiącego o polskiej drodze do wolności, uwieńczona została wręcz koncertowym entuzjazmem młodzieży. Nadszedł czas na główny punkt dnia - lekcję w wykonaniu prezydenta Rzeczpospolitej. Skupienia, jakie wypełniło salę przez te trzy kwadranse, pozazdrościłby nie jeden pedagogl. Lech Kaczyński zaczął od tego, że nauczycielstwo jest jego dawnym zawodem i cieszy się z okazji spotkania z młodzieżą w takiej roli. Tematem wykładu były dążenia naszego kraju do odzyskania suwerenności w latach 1944 - 89. Słuchacze zauważyli, że prezydent nie posługuje się najmniejszą karteczką, przytaczając szeregi nazw mało dziś znanych organizacji, dat i licznych nazwisk. Zwracało uwagę też to, że bez cienia niechęci wymienia zasługi swoich dzisiejszych, nieprzejednanych politycznych przeciwników. W żaden sposób też nie umniejsza dawnych dokonań np. środowisk lewicowych - zawsze ideowo odległych od Lecha Kaczyńskiego. Poruszenie wywołał wątek związany z postacią Andrzeja Kołodzieja. Prezydent starał się wyjaśnić niezwykłą rolę dwudziestoletniego robotnika, który w Sierpniu 1980 r. kierował największym strajkiem na Wybrzeżu, mającym miejsce w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni. Lech Kaczyński pragnął przypomnieć tę niesłusznie często dziś pomijaną postać. Tymczasem dokładnie miesiąc wcześniej Andrzej Kołodziej wrył się w pamięć wielu licealistów z "siedemnastki", gdyż był wtedy gościem Forum Historyczno - Patriotycznego. Dla wielu słuchaczy "prezydencka lekcja" okazała się sporym odkryciem i zaskoczeniem. Szczupły program nauczania historii ledwie mieści dziś bowiem nawet najważniejsze wydarzenia dziejów najnowszych. Jako dość niezwykłe przyjęto też to, że w czasach bardzo ostrej walki politycznej żadne doraźne, aktualne wątki nie pojawiły się także w ogólnych refleksjach, wieńczących temat wykładu. Czas spędzony z prezydentem dla ponad dwustu uczniów bez wątpienia oznaczał przyswojenie dużej porcji rzetelnej wiedzy. Na koniec wykładu znów wybuchła owacja, do której przyłączyli się także uczniowie wobec obecnej głowy państwa nastawieni raczej opozycyjnie. Niektórzy z nich przyznali, że zaskoczyło ich to, jak bardzo Lech Kaczyński budzi sympatię, szacunek i zaufanie oraz jak sprawnym i opanowanym jest mówcą. Na własne też oczy mogli zweryfikować informacje podawane przez wielkonakładową prasę, wg których prezydencka ochrona miała być "dopasowana" wzrostem do postury głowy państwa. Za absurdalnością takich doniesień przemawiał zresztą już sam fakt, że "siedemnastka" ma prawdopodobnie najbardziej rosłego dyrektora w Polsce. Roman Kowalczyk ma bowiem ponad dwa metry wzrostu i jest znanym członkiem Międzynarodowego Klubu Wysokich. Przed wyjściem z sali gimnastycznej przewodniczący samorządu szkolnego Norbert Kucharczyk, wraz z Izabelą Mihułką i Zuzanną Zazulin wręczyli prezydentowi bukiet białych i czerwonych róż od uczniów XVII LO. Po lekcji historii Lech Kaczyński udał się na spotkanie z gronem pedagogicznym. Lech Kaczyński mówił o swojej wizji szkoły, ale podkreślał, że obowiązujące standardy powinny być wynikiem szacunku dla różnych światopoglądów. Wg prezydenta obecność w szkole ludzi o bardzo różnych przekonaniach jest nie tylko logiczna, ale też jak najbardziej pożądana. Ważne jest to, by wspólnie jak najlepiej wychowywać i kształcić kolejne roczniki, twórczo rozwijać najcenniejsze wątki polskiej i europejskiej tradycji. Na zakończenie spotkania z nauczycielami prezydent podpisał kilka egzemplarzy książek. Także prezydent miał podarunki dla szkoły i uczniów. W ich ręce trafiło sporo egzemplarzy albumów Polska stanu wojennego, złożonych ze zdjęć amerykańskiego fotoreportera Chrisa Niedenthala. Wojewoda Krzysztof Grzelczyk dodał do tego parędziesiąt woluminów pracy pt. Stan wojenny na Dolnym Śląsku. Ostatnim akcentem wydarzenia była konferencja prasowa. Bardzo krótka, gdyż pobyt Lecha Kaczyńskiego w liceum przy ul. Tęczowej trwał dwukrotnie dłużej, niż to przewidywał plan. W czasie spotkania z dziennikarzami prezydent m.in. poparł aspiracje Wrocławia do organizowania Expo 2012. 13 grudnia 2006 r. wrocławskie XVII LO przeżyło niezapomniane chwile, opłacone stosunkowo niewielkim kosztem organizacyjnym i bardzo ograniczonymi zakłóceniami w normalnej pracy. Okolicznościowe dekoracje stały się materiałem dydaktycznym lekcji historii klas, które nie uczestniczyły w spotkaniu z prezydentem. Zabezpieczone w szkolnym magazynku posłużą również w przyszłości. Można być też pewnym, że i dla Lecha Kaczyńskiego lekcja w "siedemnastce" będzie wydarzeniem niezapomnianym. Ciepłe przyjęcie spotka go jeszcze w wielu miejscach. Gdzie jednak zobaczy dyrektora szkoły, który postulat przywrócenia nauki muzyki we wszystkich polskich szkołach wyrazi osobistym, wspaniałym wykonaniem Ballady Sierpniowej? Artur Adamski Nauczyciel XVII LO, uczestnik spotkania